Omdat ik erg gedienstig ben opgevoed, lijkt het voor mij ‘normaal’ om servicegericht te zijn. Mijn leven stond in het teken van anderen helpen, ongeacht het uur van de dag. Sommige mensen denken daarom soms dat ik geen grenzen heb. Door de jaren heen heb ik echter op de harde manier ontdekt dat ik wel grenzen heb en dat ik moet leren ze te herkennen en ze te uiten naar anderen toe. De manier waarop ik soms mijn grenzen stel kan hard en star overkomen.

Sociaal zijn is een kernkwaliteit. Van nature ben ik een sociaal iemand. Ik leef op van mensen te zien rondom mij. Mijn grootste valkuil is dat ik heel sociaal ben en hierdoor de grenzen van anderen overtreed. Vaak ben ik me er te laat van bewust dat ik dit gedaan heb. De grootste uitdaging blijft het bewaken van eigen grenzen. Doordat ik graag anderen help, overtreed ik mijn eigen grenzen te vaak. Mijn allergie gaat naar mensen die geen respect opbrengen voor anderen waardoor ze asociaal overkomen, een voorbeeld hiervoor: mensen die hamsteren waardoor de winkelrekken leeg zijn.

 Ik voel me verantwoordelijk voor de taken die ik opneem. Als er zaken zijn die niet goed lopen dan wacht ik vaak te lang om hulp te vragen. Soms durf ik taken te laten liggen, omdat ik mensen niet wil lastigvallen met mijn problemen. Net omdat er zaken blijven liggen raak ik echter overbelast en kan ik vaak niet anders dan anderen om hulp vragen. Hierdoor voel ik me vaak schuldig. Ik heb door de jaren heen wel een grote allergie ontwikkeld voor mensen die hun verantwoordelijkheid ontlopen door smoesjes te gebruiken of die geen zin hebben in de opdrachten waarvoor ze zich opgegeven hebben.